i spotkanie autorskie z Marią Stangret-Kantor
w związku z publikacją tomu jej wspomnień – Malując progi
.
Pewnego razu, kiedy pojechałam do Huciska i zobaczyłam tam dwa wielkie obrazy, zapytałam siebie, kiedy ja je zrobiłam ? I jak te obrazy łączą się z tym co robię obecnie ? Odpowiedź przyszła sama i w rzeczy samej była oczywista. Jest to po prostu – mój własny świat, moja wyobraźnia, moje przeżycia i nie warto szukać tutaj powołań na inną poetykę lub koncepcje rozwoju malarstwa. Właśnie dlatego powtarzam, że muszę zamieszkać wraz z moimi obrazami, żyć z nimi, spać… Są one jak strony dziennika. Odczuwam ostre zetknięcie się z moją wyobraźnia, moimi wspomnieniami.
– Maria Stangret-Kantor
Już na etapie projektowania domu w Hucisku, Tadeusz Kantor nie myślał jedynie o wygodnym siedlisku sprzyjającym wypoczynkowi w bezpośrednim kontakcie z otaczającą przyrodą. Planował przede wszystkim stworzyć w tym miejscu malarskie atelier, które w przyszłości stać się miało prawdziwym domem dla jego obrazów i dzieł malarskich jego żony Marii Stangret-Kantor. Dom miał być otwartą placówką służącą badaczom i artystom. Artykułował to wyraźnie zarówno w akcie własnościowym przekazania domu małżonce, jak i w sporządzonych na jego polecenie w 1990 roku planach rozbudowy budynków znajdujących się na posesji oraz projektów rzeźbiarskich.
Na wystawę prac Marii Stangret-Kantor pt. „Zamieszkać z obrazami” składa się wybór dzieł artystki z różnych okresów jej twórczości. Chociaż obejmuje kilkadziesiąt lat jej działalności nie jest w pełni retrospektywnym pokazem. Niektóre malarskie etapy nie są reprezentowane, a pojawiają się prace, które były rzadko a czasami tylko jednokrotnie wystawiane. Prezentowane dzieła nie są przedstawiane w chronologicznym ciągu lecz w różnych, czasem zaskakujących zestawieniach. Ekspozycja zaaranżowana jest tak, by wkomponowywała się w wystrój pokoi i pomieszczeń (będący także zasługą artystki). Rozgrywa się na wszystkich kondygnacjach dużego Domu i w małym budynku pomocniczym.
Ideę układu wystawy zainspirowały wspomnienia artystki opublikowane w książce pt. „Malując progi”, gdzie we wstępie pisała: Każda próba przywołania odległego w czasie obrazu, natychmiast daje impuls naszej pamięci do ataku szczegółami, fragmentami przypominanych zdarzeń czy osób. Kawałki obrazów egzystujące gdzieś głęboko ukryte w naszej świadomości czy raczej podświadomości, nagle odżywają wykazując wyjątkową zdolność do kreowania wyostrzonego wizerunku detalu. Nie przestrzegają przy tym żadnej jedności czasu i miejsca. Nie obchodzi ich, że nie można złożyć z nich całości. Są jak puzzle z różnych kompletów. Natrętnie nachodzą na siebie, przenikając wzajemnie i rozchodząc w różnych kierunkach.
.
W trakcie wernisażu odbędzie się spotkanie autorskie z Marią Stangret-Kantor, na którym zaprezentowana zostanie wspomnieniowa książka artystki pt. „Malując progi” wydana przez Fundację im. Tadeusza Kantora i Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora – Cricotekę.
Więcej informacji o książce > kantorfoundation.pl/maria-stangret-kantor-malujac-progi/
Na otwarcie wystawy i spotkanie autorskie organizowany będzie przejazd autobusem z Krakowa. Odjazd busa – sobota, 27 sierpnia, godzina 14:00 spod Cricoteki. Ilość miejsc ograniczona – obowiązują zapisy pod adresem ftk@kantorfoundation.pl lub telefonem 502 856 953
.
Otwarcie wystawy: 27 sierpnia 2016, godzina 15:00
Spotkanie autorskie z Marią Stangret: 27 sierpnia 2016, godzina 15:00
Wystawa czynna: 28 sierpnia – 15 września 2016, od piątku do niedzieli w godzinach 12-16
Wstęp wolny
Dom Twórczości Tadeusza Kantora i Marii Stangret
Hucisko 51, pod Gdowem
Kuratorzy: Lech Stangret, Antoni Burzyński
Koordynacja: Jolanta Janas
Partnerzy:
Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora – Cricoteka
Lokalna grupa działania Dolina Raby
Projekt realizowany przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego.
