Dom w Hucisku
Dom Tadeusza Kantora i Marii Stangret – Kantor w Hucisku, już z chwilą rozpoczęcia budowy miał się stać się w przyszłości muzeum poświęconym twórczości malarskiej obojga artystów. Niewątpliwie pierwszą i bezsporną jego wartością jest to, że powstał według całkowicie autorskiego projektu Tadeusza Kantora, który czynnie angażował się w budowę i czuwał nad wykonaniem swojego zamierzenia.
Dom w Hucisku jest jedynym zrealizowanym projektem architektonicznym Tadeusza Kantora.
Respektując wolę artysty (wielokrotnie wypowiadaną, a nawet zapisaną notarialnie) należałoby się zastanowić jakiego rodzaju powinno powstać w Hucisku i jakie zadania mogłoby realizować?
Według koncepcji Kantora winno być typem muzeum biograficznego, połączonego z instytucją o charakterze informacyjnym, dysponującym w miarę pełną wiedzą na temat twórczości malarskiej Tadeusza Kantora i Marii Stangret – Kantor. Muzeum posiadałoby również niewielką, reprezentatywną kolekcję obojga twórców. Ponadto artysta planował wzniesienie kilku rzeźb na terenie otaczającym dom, które umożliwiłyby stworzenie klimatu charakterystycznego dla całej jego twórczości teatralnej i plastycznej. W zamierzeniu autora, muzeum w Hucisku, jako placówka dynamiczna, miałoby realizować zadania edytorskie, wystawiennicze, jak i popularyzatorskie i badawcze.
Nagła śmierć twórcy, nie pozwoliła mu do końca sprecyzować wszystkich zadań oraz uniemożliwiła struktury organizacyjnej przyszłej instytucji. Pozostały tylko luźne zapiski i wskazówki co do rozwoju posesji i aranżacji przestrzeni wokół niej.
(1997)
.
Wskazówki dojazdu
Do Huciska najwygodniej dojechać samochodem. Wyruszając z Krakowa, należy kierować się na Wieliczkę, a następnie jechać przez Chorągwice i Dobranowice. W Hucisku do samego Domu Kantora prowadzą znaki z Krzesłem.
Z Wieliczki do Huciska kursują również autobusy linii D1.
.
Dom
Krzesło
Krzesło, z cyklu Pomników niemożliwych Tadeusza Kantora.
Pomnik znajduje się w Hucisku, obok domu Kantora. Powstał w 1995 roku, w pięć lat po śmierci artysty. Impulsem do jego powstania była idea upamiętnienia zmarłego artysty. Zdecydowano, zamiast wznoszenia klasycznego pomnika, zrealizować jedno z zamierzonych przez Kantora dzieł. Wybór padł na Pomnik krzesła, jedno z dzieła z cyklu Pomników niemożliwych, do którego należał również pomnik żarówki i pomnik (most) wieszaka.
